Toen ik na het opstaan vanmiddag (vakantie!) mijn RSS feeds opstartte had ik even zo’n moment van DOH! Via de website van MedNet lezen we nl. het volgende: Amerika stopt met therapie tegen homoseksualiteit. Om een of andere reden boeit de kwestie van homorechten me mateloos. Waarom dat precies zo is weet ik niet, maar ik denk dat het lezen van enkele van Bertrand Russell’s essay’s, die dateren van de eerste helft van de twintigste eeuw, er iets mee te maken heeft. Ook een interesse in kwakzalverij is er debet aan.
Het volgende is nl. het geval. Sinds 1975 ziet de American Psychologist Association (APA) homoseksualiteit niet meer als een ziekte. (niets te vroeg overigens) Sindsdien (maar voor zover ik weet niet vanwege) zijn bijvoorbeeld de banale wetteksten die homoseksuele acitiviteit verbieden langzaam uit de geïndustrialiseerde landen verdwenen. Maar er zijn nog steeds een heleboel landen waar homoseksualiteit verboden is, tot aan de doodstraf toe. Sallaint detail; in de verschillende wetteksten die, al dan niet opgeheven, moesten zorgen voor het voorkomen of beteugelen van wat soms werd omschreven als ‘criminal sexual psychopaths’ of ‘dangerous sexual offenders’ (uit de voorbije Canadese wetten), zijn vooral mannen de pineut; om een of andere reden heeft men het in de geschiedenis vooral moeilijk met mannen die van elkaar houden, al heb ik altijd de indruk dat het in die gevallen met name de mogelijkheid van anale seks is die homohaat in de hand werkt. Volgens WikiPedia is er in 70 van de 195 landen op de wereld sprake van een verbod op homoseksualiteit; in 40 van de 70 landen gaat het daarbij alleen om seksuele omgang tussen mannen.
In de ouderenzorg is een verwrongen kijk op homoseksualiteit niet gek veel anders, zo meldde het COC enige tijd geleden. In een artikeltje uit 2008 lezen we zelfs het volgende:
‘Homoseksuele ouderen ontmoeten namelijk nog steeds weerstand in sommige verpleeghuizen, kaartclubs of bij een wijkverpleegkundige‘.
Een wijkverpleegkundige? Gevalletje schrappen uit het BIG register wat mij betreft. Ook uit eigen (ouderenzorg)ervaring kan ik helaas mededelen dat homoseksualiteit een bijzonder slecht begrepen iets is; wanneer een oudere ‘uit de kast is gekomen’, kan dit resulteren in sociale isolatie: ‘hij heeft iets besmettelijks, daarom zit ‘ie alleen”. Dan slaat je hart even een keer over.
Maar terug naar de APA: die hebben eens hernieuwd de literatuur doorgezocht om uit te zoeken wat we weten over de ‘behandeling’ van homoseksualiteit. Het is nl. zo dat in Amerika, in weerwil van het feit dat de APA sinds 1975 homoseksualiteit geen ziekte meer vind, er nog steeds een berg therapeuten behandelingen aanbiedt tegen homoseksualiteit, met name tegen een religieuze achtergrond. Conclusie van de APA: frigging USELESS, met enige aanwijzingen dat het zelfs schadelijk kan zijn. Voor het gemak hieronder de abstract:
“The American Psychological Association Task Force on Appropriate Therapeutic Responses to Sexual Orientation conducted a systematic review of the peer-reviewed journal literature on sexual orientation change efforts (SOCE) and concluded that efforts to change sexual orientation are unlikely to be successful and involve some risk of harm, contrary to the claims of SOCE practitioners and advocates. Even though the research and clinicalliterature demonstrate that same-sex sexual and romantic attractions, feelings, and behaviors are normal and positive variations of human sexuality, regardless of sexual orientation identity, the task force concluded that
the population that undergoes SOCE tends to have strongly conservative religious views that lead them to seek to change their sexual orientation. Thus, the appropriate application of affirmative therapeutic interventions for those who seek SOCE involves therapist acceptance, support, and understanding of clients and the facilitation of clients’ active coping, social support, and identity exploration and development, without imposing a specific sexual orientation identity outcome.”
Het 138 pagina’s tellende rapport is hier te downloaden. De titel van het artikel op MedNet is dus wellicht wat voorbarig hoopvol: ik moet het in ieder geval nog zien gebeuren dat Amerika stopt met het aanbieden van dergelijke kwakzalverij. Want dat is het.
Maar de vraag staat: kunnen we nu, alsjeblieft, stoppen met de onzin van het wegbidden van homoseksualiteit, ‘anti-homo therapie’ of het aanbieden van bepaalde ‘hulpgroepen’ die mensen moeten ‘helpen’ met hun ‘voorkeur’? Want ook dat komt in Nederland op nationale (en georganiseerde) schaal nog steeds voor. En ik kan niet anders zeggen dan dat ik dat zwaar achterlijk, stupide, middeleeuws en op z’n minst bijzonder pseudowetenschappelijk vind. Een zéér walgelijke vorm van pseudowetenschappelijkheid wel te verstaan. Een bijzonder grove schande voor wat we graag zien als een ontwikkeld land. Daar denkt men binnen sommige instellingen, zoals bijvoorbeeld het Nederlandse leger anders over. De website van Trouw van 14 juli jl.:
“In het leger vinden ‘homohealings’ plaats waarbij homoseksuele militairen door geestelijk verzorgers de hand wordt opgelegd om ze ‘in naam van Jezus Christus’ te genezen. Dat meldt Trouw dinsdag. De PvdA in de Tweede Kamer wil opheldering van minister van Defensie Eimert van Middelkoop (ChristenUnie). Ook in het VU-ziekenhuis in Amsterdam en in de Gelderse justitiële jeugdinstelling Harreveld kregen homo’s gebedsgenezing aangeboden, schrijft de krant. PvdA-Kamerlid Khadija Arib wil dat er een meldpunt komt, waar homoseksuelen hun klacht kwijt kunnen.”
Nu heb ik persoonlijk niets op met het leger of met Jezus Christus for that matter (overigens las ik in een voorbije editie van TIME magazine dat in Engeland een campagne in het leger ten faveure van homorechten is gelanceerd!). Maar ook onze eigen medische diensten lijken niet vies van wat volslagen ongefundeerde uitingen:
“Een HIV positieve homoactivist werd door een laborante van het VU gewezen op de mogelijkheid om in de kerk af te komen van zijn zondige geaardheid.”
Daar zakt mijn broek van af en het doet spontaan mijn klompen barsten; de stomheid slaat in als een bom. Wat een kwakzalverij. Dit zijn van die zaken die me bijna doen schamen voor mijn Nederlands burgerschap, of mijn eigen geaardheid. Naar aanleiding van de gebedsgenezing van HIV en homoseksualiteit in bepaalde kerken in het westen (middel tegen HIV: handoplegging i.c.m. olijfolie met knoflook!) werd opgeroepen om onderzoek door minister Klink. Lijkt me niet nodig dat onderzoek; tenminste wat werkzaamheid betreft; gebedsgenezing werkt nl. niet. En nu weten we middels de APA dat therapie net zo nuttig is. Of betergezegd: nutteloos. Niettemin lijkt binnen bepaalde partijen nog steeds het adagium te gelden dat men ‘een oordeel mag vellen‘. Nu maar hopen dat men niet sterft door het zwaard dat men heeft opgenomen. Of toch wel? Dergelijke sympathieën kunnen we m.i. missen als kiespijn, zeker in de politiek.
Welkom in de 21ste eeuw mensen: onweer wordt niet veroorzaakt door de goden en homoseksualiteit is niet iets om bang voor te zijn; laat staan dat we het moeten of kunnen ‘genezen’ of wegbidden; het is geen ziekte.
Ars GeriatriCare 
Het is écht schandalig Bram. Zoals je weet heb ik ook al eens een artikel over die homo en HIV-healings geschreven (volgens mij linkte je daar nog eens naar). Verder schreef ik al eens dat het geen kwestie is van
nurture maar van nature.
In een ander bericht haalde ik aan dat het in Engeland ook al niet beter gesteld is;
One in six psychiatrists has tried to ‘turn gays straight’
Hoewel hij er de laatste tijd niet zoveel meer schrijft zou je het weblog van Dick Swaab eens in de gaten kunnen houden. De man is een authoriteit op dit gebied en met name in het geval van de nurture/nature -vraag en doet baan,- en taboedoorbrekend onderzoek en wordt daarom door al de door jou hierboven terecht aangepakte relinitwits verguisd.
Ook vanuit dezelfde hoek in de wetenschap is er grote terughoudendheid t.a.v. zijn werk.
http://weblogs3.nrc.nl/swaab/
Lees vooral de bijdrage van 24 februari en 3 april (de rest is, kan ik je verzekeren, ook heel lezenswaardig).
p.s. de eerste (MedNed) link in je artikel is deaud.
Oh, vergeten. Als we het geen ziekte mogen noemen, mag afwijking dan wel?
Bedankt voor de links in je comments, de gebroken link is gefixed. Swaab is volgens mij helemaal gestopt met bloggen bij NRC, maar je hebt gelijk dat zijn weblog niet noemen een tekortkoming is van m’n blogpost!
dus bij deze: http://weblogs3.nrc.nl/swaab/2009/02/24/homosexuality-not-a-choice/
Overigens dient gezegd te worden dat ik de nature-nurture discussie niet zo interessant vond voor m’n post; die discussie zou wellicht doen vermoeden dat ik op welke manier dan ook zou willen aanzetten tot de wenselijkheid of mogelijkheid van ‘verandering’ of ‘preventie’. Ook vind ik op het vlak van de ‘natuurlijkheid’ dat het pas écht vreemd zou zijn als de menselijke soort géén homoseksualiteit zou vertonen. Ik ben natuurlijk geen bioloog, maar voor zover ik weet is homoseksualiteit een zeer veel voorkomend fenomeen in de natuur.
De mate waarin sekse-ongelijkheid een rol speelt vind ik bijvoorbeeld veel interessanter; ik heb de indruk dat homoseksualiteit met name bij mannen een probleem (bij mannen); de mannelijke indruk over homoseksualiteit bij vrouwen lijkt véél minder problematisch; terwijl ook veel (niet-gelovige) mannen een verwrongen beeld hebben van homoseksualiteit bij mannen; zoenende mannen zijn ‘vies’; zoenende vrouwen zien we in porno. Het geval van ongelijke wetgeving gaf ik al aan. Misschien ben ik vanuit een van de weinige huidige posities waarin de man in het ‘nadeel’ kan zijn vanwege z’n sekse (verpleegkunde dus) wat gevoelig voor dergelijke zaken, maar ik vind dat fascinerend.